ప్రాణం నిలిపిన అబద్దం
రచన:లిఖిత్ కుమార్ గోదా (చిన్ని)
--------------------------------------
మొలక అనే అడవిలో ఒక పాము ఆహారం కోసం వెతుకుతూ వెతుకుతూ డేగల స్థావరం కి చేరుకుంది. ఒక సారి ఆగి ఆలోచించింది తాను డేగల స్థావరానికి వచ్చానని. భయంతో అరచేతిలో ప్రాణం పెట్టుకుని పరుగులు పెడుతున్న మనిషిలా పాకుతూ వెళుతుంది. పాము తన దారిలో ఉండంగా అటుపైన ఒక డేగ తమ స్థావరం వైపు వెళ్తుంది. పాము మిక్కిలి వేగంతో పాకులాడడం చూసి డేగ కి ఆకలి తీరినట్టు గా అనిపించింది. వెంటనే మెరుపువేగంతో వెళ్తున్న ఆ పామును తన రెండు కాళ్లతో పట్టుకుని పైకి దూసుకుపోతుంది. డేగ కి చిక్కిన భయంతో తీవ్ర దిగ్భ్రాంతి చెందింది పాము.
“ఆపదలో ఆపద్భాందవుడు ధైర్యమే” అనే మాట గుర్తొచ్చి కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకుని “మిత్రమా! నన్ను ఎక్కడికి తీసుకు వెళ్తున్నావ్?” అని అడిగింది.
“ఎక్కడికి ఏమిటి! నిన్ను చంపి తినడానికి”
నవ్వుతూ “అవునా నాకు నిన్ను చూస్తే నవ్వొస్తుంది”
“ నవ్వా! ఎందుకు?”
“కాకపోతే ఏంటి. నీకో విషయం తెలుసా! నేను సహజంగా సాధారణ పాముని అయినా నాకు ఒక వరం ఉంది. ఒకవేళ ఏ ప్రాణి అయినా నన్ను చంపి తింటే అప్పుడు నా మాంసం విషంగా మారి ఆ ప్రాణి చచ్చిపోతుంది . అయినా నాకు మళ్ళీ ప్రాణం వస్తుంది. ఇలా నా చేతిలో చనిపోయిన డేగలు ఎన్నో అందులోనూ ఒకటి. మరి కాస్త సమయం లో నీ ప్రాణం పోవడం చూసి నాకు నవ్వు వచ్చింది అంతే. నువ్వు వెర్రిదానివి కదా!”
“ఓసి పిచ్చి పామా! నేను కాదే వెర్రి దాన్ని నువ్వు. నువ్వు నీకు ఉన్న వరం గురించి అది తీసే పరిణామాల గురించి నాకు చెప్పకపోతే నేను నిన్ను తినేదాన్ని. నేను చనిపోయేదాన్ని. నీకు మరలా ప్రాణం వచ్చేది. నువ్వు ఆ విషయం చెప్పడం వల్ల తెలివిగా నేను నా ప్రాణాన్ని కాపాడుకో గలిగాను. హ హ హ..” అని నవ్వుకుంటూ పామునీ నేలపైకి దించి తన తెలివికి మురిసిపోతూ ఎగురుకుంటూ గాల్లోకి వెళ్ళింది. ఆపత్కాలంలో అబద్ధం చెప్పడం అంటే ఇదేనేమో. అందుకే పెద్దలు ఆపత్కాలంలో నే అబద్ధం చెప్పమని అన్నారేమో అని అనుకుంది పాము.
“ఇలాంటివి డేగ ను ఎన్నడూ చూడలేదు అనుకుని తన ప్రాణాలు కాపాడుకున్నందుకు ఆనందించింది పాము.
✍🏻✍🏻✍🏻 రచన : లిఖిత్ కుమార్ గోదా (చిన్ని)
రచన:లిఖిత్ కుమార్ గోదా (చిన్ని)
--------------------------------------
మొలక అనే అడవిలో ఒక పాము ఆహారం కోసం వెతుకుతూ వెతుకుతూ డేగల స్థావరం కి చేరుకుంది. ఒక సారి ఆగి ఆలోచించింది తాను డేగల స్థావరానికి వచ్చానని. భయంతో అరచేతిలో ప్రాణం పెట్టుకుని పరుగులు పెడుతున్న మనిషిలా పాకుతూ వెళుతుంది. పాము తన దారిలో ఉండంగా అటుపైన ఒక డేగ తమ స్థావరం వైపు వెళ్తుంది. పాము మిక్కిలి వేగంతో పాకులాడడం చూసి డేగ కి ఆకలి తీరినట్టు గా అనిపించింది. వెంటనే మెరుపువేగంతో వెళ్తున్న ఆ పామును తన రెండు కాళ్లతో పట్టుకుని పైకి దూసుకుపోతుంది. డేగ కి చిక్కిన భయంతో తీవ్ర దిగ్భ్రాంతి చెందింది పాము.
“ఆపదలో ఆపద్భాందవుడు ధైర్యమే” అనే మాట గుర్తొచ్చి కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకుని “మిత్రమా! నన్ను ఎక్కడికి తీసుకు వెళ్తున్నావ్?” అని అడిగింది.
“ఎక్కడికి ఏమిటి! నిన్ను చంపి తినడానికి”
నవ్వుతూ “అవునా నాకు నిన్ను చూస్తే నవ్వొస్తుంది”
“ నవ్వా! ఎందుకు?”
“కాకపోతే ఏంటి. నీకో విషయం తెలుసా! నేను సహజంగా సాధారణ పాముని అయినా నాకు ఒక వరం ఉంది. ఒకవేళ ఏ ప్రాణి అయినా నన్ను చంపి తింటే అప్పుడు నా మాంసం విషంగా మారి ఆ ప్రాణి చచ్చిపోతుంది . అయినా నాకు మళ్ళీ ప్రాణం వస్తుంది. ఇలా నా చేతిలో చనిపోయిన డేగలు ఎన్నో అందులోనూ ఒకటి. మరి కాస్త సమయం లో నీ ప్రాణం పోవడం చూసి నాకు నవ్వు వచ్చింది అంతే. నువ్వు వెర్రిదానివి కదా!”
“ఓసి పిచ్చి పామా! నేను కాదే వెర్రి దాన్ని నువ్వు. నువ్వు నీకు ఉన్న వరం గురించి అది తీసే పరిణామాల గురించి నాకు చెప్పకపోతే నేను నిన్ను తినేదాన్ని. నేను చనిపోయేదాన్ని. నీకు మరలా ప్రాణం వచ్చేది. నువ్వు ఆ విషయం చెప్పడం వల్ల తెలివిగా నేను నా ప్రాణాన్ని కాపాడుకో గలిగాను. హ హ హ..” అని నవ్వుకుంటూ పామునీ నేలపైకి దించి తన తెలివికి మురిసిపోతూ ఎగురుకుంటూ గాల్లోకి వెళ్ళింది. ఆపత్కాలంలో అబద్ధం చెప్పడం అంటే ఇదేనేమో. అందుకే పెద్దలు ఆపత్కాలంలో నే అబద్ధం చెప్పమని అన్నారేమో అని అనుకుంది పాము.
“ఇలాంటివి డేగ ను ఎన్నడూ చూడలేదు అనుకుని తన ప్రాణాలు కాపాడుకున్నందుకు ఆనందించింది పాము.
✍🏻✍🏻✍🏻 రచన : లిఖిత్ కుమార్ గోదా (చిన్ని)
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి